2014 թվականից մինչ այսօր անկում ապրող նավթի գները պատուհաս են դարձել նավթ արտադրող, ինչպես նաև նավթի ներկրումից կախված պետությունների համար։ Այլ կերպ ասած՝ ամբողջ աշխարհը ավելի ու ավելի է մխրճվում ճգնաժամի մեջ։ Թվում է, թե էժան հումքը պետք է դրական դեր խաղա յուրաքանչյուրի առօրյայում՝ մարդկանց, ովքեր սպառում են բենզին, էլեկտրականություն, գնում են ապրանքներ, որոնց արտադրությունը իրենց հերթին կախված է ածխաջրածիններից։
Սակայն ամեն բան այդքան պարզ չէ. նավթի վաճառքը ապահովում է նավթ արտադրող ու նավթի տարանցիկ պետությունների բյուջեների եկամուտների զգալի մասը։ Նավթային ասեղից կախվածության մեջ ընկնելը չափազանց հեշտ է այն իրավիճակում, երբ ավանդական նավթի արտադրության ինքնարժեքը կազմել է 15-ից 30 ԱՄՆ դոլար մեկ բարելի դիմաց, իսկ վաճառքի գինը հասել էր մոտ 120 դոլարի։ Գերշահույթներ ստացող պետությունները ցուցադրել են զգալի աճ տարիներ շարունակ, սակայն զրկվելով այժմ հսկայական եկամուտներից ի վիճակի չեն լրացնելու առաջացած բացը։ Անկումը ցավոտ է ու ազդում է ոչ միայն նավթ արտադրողների վրա, այլ բոլորի, ովքեր այսպես թե այնպես կապված են անկում գրանցող պետության հետ։
Գնի անկումը գրանցվում է մի քանի հիմնական պատճառներով։
